"Złodziejka"- czyli jak nie pisać wierszy

A oto jak tworzę wiersze, znaczy się nie tworze ich, bo nie potrafię... dlatego wygląda to jak... no nie wygląda.


To co można nazwać "czymś":

"Złodziejka"

Jesteś jak imbir kandyzowany,

tylko, że ty zasklepiasz moje rany.

Słodko-ostra,

ciągle zazdrosna.

Po uczy zakochana,

kocha się ze mną do rana.

Jesteś jak anielica niewinna,

tylko że ty jesteś wciąż winna.

Skąpana w świetle gwiazd,

wie o niej wiele miast.

Wpycha mi język do gardła,

już dawno moje serce ukradła.

First Version:

"Imbir Kandyzowany"

Jesteś jak imbir kandyzowany,

tylko, że ty zasklepiasz moje rany.

Słodko-ostra,

ciągle zazdrosna.

Po uczy zakochana,

kocha się ze mną od rana.

Jesteś jak anielica niewinna,

tylko że ty jesteś wciąż winna.

Skąpana w świetle,

wad ma niewiele.

Wpycha mi język do gardła,

już nie wydaje się taka ładna.

A tu lekko nie cenzuralne rymy mojego przyjaciela:

"Były hymn do imbiru, ale zastąpiłaś go jakąś laska"

(...)

Słodko-ostra,

może mnie os*a.

(...)

Wpycha mi język w usta,

jak jakaś, ku**a, langusta.

Pozdrawiam i dziękuję Tyvsie za psującą wszystko cenzurę ~Seth

To na tyle, tak właściwie nie wiem co tu wrzucać, ani nikt tego nie czyta... więc pozostaje mi tu umieszczać każde idioctwo świata.